Τον 16ο αιώνα ο Μακιαβέλι συζήτησε στην Ιταλία πολύ παρόμοια με τον Καου-
τίλυα και το Σαν-Τσου τη χρήση της προπαγάνδας και της διπροσωπίας στην
ειρήνη και στον πόλεμο. Μεγάλος προπαγανδιστής υπήρξε και ο Ναπολέων,
του οποίου η προπαγάνδα άξιζε, σύμφωνα με το Μέττερνιχ, "όσο ένας στρατός
τριακοσίων χιλιάδων ανδρών". Επίσης ο σιδερένιος καγκελάριος Βίσμαρκ ήταν
ο πρώτος που χρησιμοποίησε μυστικά κονδύλια για προπαγανδιστικούς σκο-
πούς και ιδιαίτερα για την εξαγορά ξένων δημοσιογράφων.
Ιδιαίτερη χρησιμοποίηση της προπαγάνδας και του ψυχολογικού πολέμου έγι-
νε κατά το πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Δημιουργήθηκε μάλιστα και ο ειδικός
όρος, "παραγέμισμα του κεφαλιού (bourage des cranes)". Οι Αμερικανοί ήταν
τελικά πολύ πιο επιδέξιοι στη προπαγάνδα τους και πήραν τα πρωτεία. Ταινίες
όπως "Ο Κάιζερ: το Τέρας του Βερολίνου" και "οι Λύκοι του Κουλτούρ" γέμι-
σαν τους Αμερικάνικους κινηματογράφους. Μάλιστα η ταινία "Στη Κόλαση με
τον Κάιζερ" ήταν τόσο δημοφιλής, που εκλήθη η ειδική ομάδα καταστολής της
αστυνομίας για να αντιμετωπίσει το αγριεμένο πλήθος που του είχαν αρνηθεί
την είσοδο. Πολλοί αναλυτές αποδίδουν την αποτυχία της Γερμανικής Προπα-
γάνδας στην Αμερική στο γεγονός ότι αυτή έδωσε περισσότερη έμφαση στη
λογική παρά στο πάθος.
Όπως έγραψε ο Λάσγουελ για την πολεμική προπαγάνδα "Τόσο μεγάλες είναι
οι ψυχολογικές αντιστάσεις εναντίον του πολέμου στα σύγχρονα κράτη, ώστε
ο κάθε πόλεμος πρέπει να εμφανιστεί σαν αμυντικός εναντίον μιας μεγάλης
απειλής κι ενός εγκληματικού επιτιθέμενου. Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία
για το ποιον θα πρέπει να μισεί το έθνος". Αυτός είναι και ο λόγος που όλα τα
παλιά Υπουργεία Πολέμου των κρατών μετονομάσθηκαν, ή καλύτερα μεταμ-
φιέσθηκαν, τελικά σε Υπουργεία "Άμυνας".
Μια ιδιαίτερα αποτελεσματική στρατηγική για τη δαιμονοποίηση των Γερμανών
ήταν η χρησιμοποίηση ιστοριών θηριωδίας και ωμότητας. Όπως παρατηρεί πά-
λι ο Λάσγουελ "Ένας χρήσιμος κανόνας για τη διέγερση του μίσους, αν αυτοί
αρχικά δεν εξαγριωθούν, είναι η χρησιμοποίηση μιας θηριωδίας. Αυτό έχει
χρησιμοποιηθεί με απαράλλακτη επιτυχία σε κάθε γνωστή σύγκρουση του αν-
θρώπου". Κυνικά λοιπόν, ύπουλα, στημένα παιχνίδια από τους προπαγανδι-
στές. Διαφορετικά από τους ειρηνιστές που υποστηρίζουν ότι όλοι οι πόλεμοι
είναι θηριώδεις και απάνθρωποι, ο προπαγανδιστής με τη στημένη ιστορία του
προβάλλει την ιδέα ότι ο πόλεμος είναι θηριώδης μονάχα όταν εξασκείται από
τον εχθρό. Μια από αυτές τις ιστορίες θηριωδίας που κυκλοφόρησε στη διάρ-
κεια του πολέμου ήταν για ένα βαρέλι γεμάτο από βολβούς ματιών (μήπως αυ-
τό μας θυμίζει την ιστορία του βαρελιού με τα καρφιά των Εβραίων που χρη-
σιμοποιόταν παλιά σαν μπαμπούλας για τα παιδιά;). Στην εργασία του για τη
πολεμική προπαγάνδα ο Λάσγουελ σκέφθηκε ότι οι ιστορίες θηριωδίας θα είναι
πάντα δημοφιλείς, γιατί το ακροατήριο μπορεί να αισθανθεί έτσι μια δίκαιη α-
γανάκτηση εναντίον του εχθρού και να τον ταυτίσει σε κάποιο σημείο με τους
δράστες των ειδεχθών εγκλημάτων.
.Σον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο το 1936 η προπαγάνδα οργίασε από όλες τις
μεριές με κυριάρχους το κομμουνιστικό και τον αστικό τύπο και με κατεξοχήν
θύματα τους τροτσκιστές ή "αναρχοτροτσκιστές", όπως τους αποκαλούσαν,
και τους αναρχικούς, ιδίως τους τελευταίους, που ήταν ασύνταχτοι, απείθαρ-
χοι και ανοργάνωτοι, δρώντας κατεξοχήν αυθόρμητα και αηδιάζοντας προφα-
νώς με τη χρησιμοποίηση τέτοιων μεθόδων. Τους φασίστες τους βοηθούσαν
και τους όπλιζαν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί και τους κομμουνιστές οι Ρώσοι.
Τους τροσκιστές και τους αναρχικούς, κοινούς εχθρούς αστών, κομμουνιστών
και φασιστών, κανένας. Ήταν λοιπόν εύκολα εξιλαστήρια θύματα να κατηγο-
ρηθούν και να διαβληθούν απ' όλες τις πλευρές. Οι αναρχικοί ιδίως αποτέλε-
σαν ακόμα και σαν όνομα, και αποτελούν ίσως ακόμα και τώρα, το φόβο και
το τρόμο των αστών. Οι τροσκιστές δεν έχουν διαβληθεί τόσο πολύ ιστορικά
για να τους φοβηθούν. Στο βιβλίο του "Φόρος Τιμής στη Καταλωνία" ο Τζωρτζ
Όργουελ παρουσιάζει πολύ καλά το γνωστό πια ρόλο των κομμουνιστών να
κατηγορούν οποιοδήποτε άλλο αριστερό εκτός απ' αυτούς σα "χαφιέ", "πρά-
κτορα της ασφάλειας" και "προδότη". Διακατεχόμενοι από το σύνδρομο της
προδοσίας κατηγορούν αρκετές φορές ακόμα και τους δικούς τους ηγέτες
(βλέπε Άρη Βελουχιώτη, Σιάντο, Ζαχαριάδη κ.λ.π.). Γράφει λοιπόν ο Τζωρτζ
Όργουελ:
"Είναι αδύνατον να διαβάσει κανείς τις περιγραφές στο Κομμουνιστικό τύπο,
δίχως να αντιληφθεί ότι στοχεύουν συνειδητά σε ένα κοινό που αγνοεί τα γε-
γονότα και δεν έχουν άλλο σκοπό από το να διεγείρουν τη προκατάληψη...Ο
σκοπός τους είναι να δώσουν στους παρά έξω την εντύπωση ότι όλη η Κατα-
λωνία είναι σύσσωμη εναντίον των "Τροσκιστών"...Ή, ξανά οι ταχυδακτυ-
λουργίες στον Κομμουνιστικό τύπο με τους αριθμούς των νεκρών και των
τραυματιών, με σκοπό να διογκωθεί η έκταση των ταραχών..."
"...Οι ξένες καπιταλιστικές εφημερίδες, σε γενικές γραμμές, έριξαν το φταίξιμο
για τις μάχες στους Αναρχικούς, αλλά υπήρξαν και μερικές που ακολούθησαν
τη Κομμουνιστική γραμμή...."
"Φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει κανείς που να πέρασε μερικές βδομάδες στην Ι-
σπανία, και να μην απογοητεύθηκε ως ένα βαθμό. Ξαναθυμήθηκα τον ανταπο-
κριτή εφημερίδας που είχα συναντήσει τη πρώτη μου μέρα στη Βαρκελώνη και
μου είχε πει: "Αυτός ο πόλεμος είναι μια βρωμερή υπόθεση, όπως όλοι οι πό-
λεμοι. Αυτό το σχόλιο με είχε σοκάρει βαθιά για εκείνη την εποχή.
Δεν πι-
στεύω ότι ήταν αλήθεια. Δεν ήταν αλήθεια ούτε για τώρα. Αρχίζει όμως να γί-
νεται πιο αληθινό. Είναι γεγονός ότι κάθε πόλεμος υφίσταται ένα είδος βαθ-
μιαίου εκφυλισμού μήνα με το μήνα, γιατί πράγματα όπως η ατομική ελευθε-
ρία κι ένας φιλαλήθης τύπος, είναι απλώς ασυμβίβαστα με τη στρατιωτική α-
ποτελεσματικότητα" (Εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος, 1980)
Η Γερμανική προπαγάνδα στηρίχθηκε κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ως
επί το πλείστον στο μύθο της ανωτερότητας της Αρίας φυλής και ιδιαίτερα των
Γερμανών έναντι των άλλων υποδεέστερων φυλών και προπαντός των Εβραί-
ων, οι οποίοι σύμφωνα με το Χίτλερ συνωμοτούσαν να κυριαρχήσουν πολιτικά
και οικονομικά στον πλανήτη μας. Είχε διαβάσει τα Πρωτόκολλα των Σοφών
της Σιών και αισθάνθηκε το χρέος να σώσει την Αρία φυλή από τον επικείμενο,
εξυφαινόμενο από τους Εβραίους αφανισμό της. Ήταν ιστορικό και βιολογικό
χρέος της Άριας φυλής να επικρατήσει και να κυριαρχήσει, έστω και με διαδι-
κασίες φυλετικής κάθαρσης και ευγονικής. Αργότερα ο Γκαίμπελς βλέποντας
τους άλλους λαούς να αντιδρούν έντονα σε αυτό τον εκλεκτικό Γερμανικό μύ-
θο και να συντάσσονται εναντίον τους προσπάθησε να τον αντικαταστήσει με
τον εκτενέστερο μύθο της "Νέας Ευρωπαϊκής Τάξης", κάτι ανάλογο με το ση-
μερινό μύθο της "Νέας Τάξης Πραγμάτων", αλλά ήταν ήδη πολύ αργά.
Από την άλλη μεριά οι "Σύμμαχοι", αφού δαιμονοποίησαν κατά την προσφιλή
τους μέθοδο τη Γερμανία και τον "Αιμοσταγή Παρανοϊκό της Δικτάτορα", προ-
σπάθησαν με τους δικούς τους μύθους περί "ελευθερίας", "ισότητας" και "δη-
μοκρατίας" που διακυβεύονταν να πείσουν τους στρατιώτες τους να ριχτούν
με μένος στη μάχη και στον "πατριωτικό πόλεμο" για να προστατεύσουν, υπο-
τίθεται, εκτός από τις εστίες και την πατρίδα τους, τις πανανθρώπινες αξίες και
τον πολιτισμό. Ο λαός βλέπεται δεν πολεμάει - το ένστικτο της αυτοσυντήρη-
σης είναι ισχυρό - αν δεν παραμυθιαστεί προηγουμένως από κάτι τέτοιους μύ-
θους, που με ιδιαίτερη μαεστρία και ικανότητα ενσταλάζουν στην ψυχή του οι
άρχοντές του για να τον παρακινούν σε δράση. "Η ιδέα, όταν μπει στη μάζα
μετατρέπεται σε υλική δύναμη", είχε πει ο Μαρξ και είχε απόλυτη δίκιο. Θα
μπορούσαμε βέβαια να συμπληρώσουμε τη δυνατότητα και της αντίθετης επι-
λογής: Κατάλληλες ιδέες όταν μπουν στη μάζα την ευνουχίζουν και την αδρα-
νοποιούν. Υπάρχει τώρα μια πληθώρα ιδεών, τόσο για παρακίνηση και δράση,
όσο και για αποκοίμισμα και εφησυχασμό, από τις οποίες μπορούν να διαλέ-
ξουν καθημερινά οι άρχοντες για να χειραγωγήσουν και κατευθύνουν τις μά-
ζες εκεί που επιθυμούν. Και αν υπάρχουν μερικοί εξυπνάκηδες "μορφωμένοι"
που καταλαβαίνουν τους μηχανισμούς και δε θέλουν να υπακούσουν, τότε
υπάρχουν και τα στρατοδικεία και η αστυνομία για να τους νουθετήσουν σε
πειθαρχία και συμβιβασμό. Μερικά μόνο παιδιά "που βράζει το αίμα τους" και
δεν πτοούνται από τις φοβέρες και τις απειλές αντιδρούν με χιούμορ και πε-
ρισσή ευφυία με σλόγκαν όπως "Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του", "Καλός ψη-
φοφόρος, κουλός ψηφοφόρος", "Μη χέζεστε πάνω σας, χέστε τους άλλους",
"Μη περιμένετε να χιονίσει για να δείτε άσπρη μέρα", "Όταν σας εξετάζουν, να
απαντάτε με ερωτήσεις", "Εμπρός στον έτσι που χάραξε ο τέτοιος", "Ό,τι δε
φτάνει ο λαγός, πηδάει και το φτάνει" ή "Βασίσου στις ιδέες σου, σίγουρα θα
καταρρεύσουν" ή το οικολογικό "Γκρεμίστε τις πολυκατοικίες, κρύβουν το ηλι-
οβασίλεμα
Τελικά βέβαια οι σύμμαχοι κέρδισαν για μια ακόμη φορά το πόλεμο της προ-
παγάνδας με τους Γερμανούς. Δεν αποτελεί βέβαια έκπληξη ότι όταν οι Γερμα-
νοί επιτέθηκαν εναντίον της Ρωσίας, αυτή δεν πήρε πρακτικά καμιά βοήθεια
από τους "συμμάχους" της. Δεν είναι πάντως παράξενο ότι οι αντικομουνιστι-
κές συμμαχικές χώρες έχασαν συνολικά στο πόλεμο λίγο περισσότερο από μι-
σό εκατομμύριο ανθρώπους, ενώ η κομμουνιστική Ρωσία έχασε γύρω στα 20
εκατομμύρια; Οι Σύμμαχοι βέβαια απέφυγαν να εστιαστούν σε αυτή τη τρομε-
ρή γενοκτονία και να προκαλέσουν στους λαούς τους συμπάθεια για τους Ρώ-
σους. Αντίθετα προσπάθησαν να την αποκρύψουν, δημιουργώντας την έννοια
του Μεγάλου Ολοκαυτώματος των Εβραίων, υπερτιμώντας επίτηδες τον αριθ-
μό των πραγματικών θανάτων τους. Με τη προπαγάνδα αυτή έκαναν τους
λαούς τους να αισθανθούν συμπάθεια για τους Εβραίους και να ξεχάσουν τους
Ρώσους. Οι Εβραίοι που και αυτοί φρόντισαν να ξεχάσουν τους Ρώσους και τη
μεγάλη συμβολή τους στο νικηφόρο αποτέλεσμα του πολέμου, αντάμειψαν
τους Αμερικανούς, στο μετέπειτα επιβληθέν από τους συμμάχους κράτους
τους στη Μέση Ανατολή, με μια ωραία Αμερικανική βάση. Το γεγονός γίνεται
πιο σημαντικό, γιατί οι Ρώσοι είναι που κατέλαβαν το Βερολίνο και σταμάτησαν
το ολοκαύτωμα των Εβραίων και όχι οι Αμερικανοί, όπως οι ίδιοι αφήνουν ξε-
διάντροπα να νοηθεί στις πολεμικές ταινίες τους. Οι Αμερικανικές ταινίες φαί-
νονται να δείχνουν μόνο διωκόμενους Εβραίους, ηρωικούς Αμερικανούς και
φανατικούς, αγροίκους Γερμανούς, με αυτή ακριβώς τη σειρά. Δυστυχώς στη
ταινία "Η Ζωή είναι Ωραία" ο "αριστερός" Ρομπέρτο Μπενίνι φρόντισε να ικα-
νοποιήσει τους Αμερικανούς (για να πάρει το Όσκαρ;) και παρουσίασε την Α-
μερικανική διαστρέβλωση της ιστορίας στο τέλος της ταινίας, βάζοντας τα Α-
μερικανικά τανκς να μπαίνουν στο Βερολίνο! Το ψέμα και η προπαγάνδα του
παρελθόντος συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.
Όχι μόνον αυτό, αλλά μετά το πόλεμο τα Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης συνέ-
δεαν σκόπιμα το "διωγμό των Εβραίων" με τους Ρώσους! Η Αμερική για δεκαε-
τίες κατηγορούσε τη Ρωσία ότι εξεδίωκε τους Εβραίους με το μην τους επιτρέ-
πει να φύγουν από τη Ρωσία, ενώ στη πραγματικότητα οι απαγορεύσεις αυτές
ίσχυαν για όλους τους Ρώσους. Τα Αμερικανικά μέσα κατάφεραν πάντως σκό-
πιμα να μεταφέρουν την ετικέτα του "διώκτη των Εβραίων" από τους Ναζί
στους κομμουνιστές. Η πραγματικότητα όμως ήταν ότι η ίδια η Αμερική έκανε
με διάφορες διατάξεις της πολύ πιο δύσκολη τη μετανάστευση των Ρωσοε-
βραίων στη χώρα τους.
Και όχι μόνο αυτό, μετά από λίγα χρόνια η Αμερική μπήκε στη Μακαρθική ε-
ποχή και στο κυνήγι μαγισσών για τους υποτιθέμενους κομμουνιστές. Οποια-
δήποτε κριτική στη κυβέρνηση ή τη κοινωνία αποδίδετο στους κομμουνιστές.
Η Μακαρθική κάθαρση των σοσιαλιστών ή των σοσιαλιζόντων κτύπησε πάνω
απ' όλους το Χόλυγουντ. Μετά από αυτήν το Χόλυγουντ άρχισε να παράγει
ένα πλήθος πολεμικών ταινιών στις οποίες η Αμερική έσωζε τον ελεύθερο κό-
σμο. Η έμφαση ήταν τόσο μεγάλη, που οι περισσότεροι Αμερικανοί άρχισαν να
πιστεύουν ότι κέρδισαν το πόλεμο μόνοι τους. Ο Κομμουνισμός πήρε γρήγορα
τη θέση του Χίτλερ σαν τη βασική απειλή για την ελευθερία και τη δημοκρατί-
α.
Για να δικαιολογήσουν τη διατήρηση του Ισραήλ σαν του κορυφαίου αποδέκτη
της Αμερικανικής οικονομικής βοήθειας, τα μέσα ενημέρωσης βομβάρδισαν
τον Αμερικανικό λαό με μια συνεχή προπαγάνδα για το Δεύτερο Παγκόσμιο
Πόλεμο, εστιαζόμενοι ιδιαίτερα στις όψεις του ολοκαυτώματος των Εβραίων.
Όταν το Ισραήλ άρχισε να σκοτώνει τα μικρά παιδιά των Παλαιστινίων που πε-
τούσαν πέτρες στους στρατιώτες του, η Αμερικανική τηλεόραση σχεδόν σε κα-
θημερινή βάση πρόβαλε πολεμικές ταινίες, ντοκουμέντα και ειδικά δραματο-
ποιημένα αφιερώματα που απεικόνιζαν τη φρίκη του ολοκαυτώματος.
Τα προγράμματα που περιλαμβάνουν θέματα με Ναζί και το ολοκαύτωμα των
Εβραίων έχουν μεταδοθεί και ξαναμεταδοθεί τόσες πολλές φορές που, όπως
αναμένετο, το ολοκαύτωμα των Εβραίων έχει χαραχθεί μέσα στην Αμερικανική
ψυχή σαν η μοναδική χειρότερη θηριωδία του πολέμου. Αδιάφορο από το πό-
σο θηριώδεις μπορεί να είναι άλλες θηριωδίες όπως το ρίξιμο ατομικών βομ-
βών πάνω σε αστικούς πληθυσμούς, αυτές έχουν αντιμετωπισθεί σαν ατυχή,
αλλά αναγκαία γεγονότα.
Η πατρίδα μας την ίδια εποχή έζησε το δικό της κυνήγι μαγισσών με μια τρο-
μερή εκστρατεία εναντίον των "αναρχοκομμουνιστών" ή "κομουνιστοσυμμορι-
τών" που δήθεν έσφαζαν με κονσερβοκούτια τους αθώους εθνικόφρονες πολί-
τες. Οι προπηλακισμοί, οι εξορίες και τα βασανιστήρια εναντίον των αριστερών
ήταν μια αγαπημένη τακτική των "Εθνικών μας Κυβερνήσεων". Οι απειλές. η
τρομοκράτηση, η καλπονοθεία, οι προβοκάτσιες, η διαρκής υπονόμευση, η
συνεχής δημιουργία "προδοτών" και "χαφιέδων" υπαρκτών ή μη στους κόλ-
πους του αριστερού κινήματος, το κράτησε τελικά ελεγχόμενο και σε μικρά
ποσοστά.
Μια χαρακτηριστική περίπτωση "μαύρης" προπαγάνδας αναφέρει ο Γιώργος
Γεωργαλάς στο σημαντικότατο όπως έχουμε ξανατονίσει βιβλίο του Η Προπα-
γάνδα: "Το "Ριζοσπάστη" τον εξέδιδε επί 4ης Αυγούστου το Υπουργείο Ασφά-
λειας. Ο τότε υπουργός Ασφάλειας Μανιαδάκης χρησιμοποίησε διάφορους
πρώην κομμουνιστές που ήξεραν καλά τη νοοτροπία και την ορολογία του
κομμουνισμού, για να συντάσσει και να κυκλοφορεί δήθεν παράνομα, την ε-
φημερίδα του "Ριζοσπάστη" σαν όργανο του ΚΚΕ. Η πραγματική παράνομη η-
γεσία του ΚΚΕ εξέδιδε το δικό της πραγματικό "Ριζοσπάστη". Αλλά ο ψεύτικος
κυκλοφορούσε πιο τακτικά και πιο άνετα. Έτσι έθεσε κάτω από τη δική του
καθοδήγηση τους οπαδούς του ΚΚΕ. Με αυτό το τρόπο το ΚΚΕ. έπαιρνε γραμ-
μή από τον πλαστό "ριζοσπάστη". Αυτός κατάγγειλε όλους τους πραγματικούς
κομματικούς ηγέτες σαν "πράκτορες της Ασφάλειας" με αποτέλεσμα να απο-
μονωθούν από τους ομοϊδεάτες τους, να εξουδετερωθούν και να συλληφθούν!
Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης, γενικός γραμματέας τότε του ΚΚΕ για μια περίοδο έ-
παιρνε "γραμμή" από τον ψεύτικο "Ριζοσπάστη"!
Μετά μπλεχθήκαμε με τους "συμμάχους" μας στο πόλεμο στη Κορέα. Θέλετε
να μάθετε τι κάναμε εκεί; Θα σας αναφέρω ένα μικρό ανόητο προπαγανδιστικό
"πατριωτικό τραγουδάκι" που αναγκαζόμασταν να τραγουδάμε με βροντερή
φωνή και ρυθμό στο στρατό:
"Κι ο στρατός μας που πήγε στη Κορέα, πολεμούσε για τα ιδανικά, ιδανικά κι
είχε βάψει τους κίτρινους στο αίμα δείχνοντάς τους τι θα πει ελευθε-
ριά, ελευθεριά (!!!)"
Στο πόλεμο του Βιετνάμ οι Αμερικανοί οργίασαν με την ασύστολη προπαγάνδα
τους και τα αιμοσταγή εγκλήματά τους, αλλά επιτέλους έχασαν το πόλεμο.
Και φτάσαμε στην "Εθνοσωτήριον Επανάσταση" των Απριλιανών πραξικοπημα-
τιών με την ιδιόμορφη εθνικιστική, μεγαλοϊδεατική, αντικομμουνιστική προπα-
γάνδα της και τη φασιστική πρακτική της του "αποφασίζομεν και διατάσσο-
μεν". Οι ηγέτες της χαμηλού γενικά νοητικού επιπέδου και μόνον ίσως ένας
ευφυής ανανήψας κομμουνιστής, ο Γεώργιος Γεωργαλάς, με τις ιδιαίτερα ση-
μαντικές γνώσεις και σπουδές του στη προπαγάνδα, μπορεί τελικά να τους ξε-
λάσπωσε. Τα συνθήματά της και τα σλόγκαν της έμειναν περιώνυμα: "Ελλάς
Ελλήνων Χριστιανών" - και καθολικώς διαμαρτυρομένων συμπλήρωναν με νό-
ημα άλλοι.. Η προπαγάνδα των έργων (ο Πατακός με ένα μυστρί συνεχώς στο
χέρι) και των θεαμάτων (ο εορτασμός της Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων στο
Καλλιμάρμαρο) και παντού ο κομμουνιστικός κίνδυνος που καραδοκούσε και
τον οποίο τελικά συνέτριβαν οι "Εθνικοί μας ηγέτες" με βασανιστήρια. φάλαγ-
γα και εξορίες.
Και μετά ο άλλος "εθνοσωτήρας", ο Καραμανλής και το πιο επιτυχημένο μέχρι
τώρα προπαγανδιστικό σλόγκαν της λεγόμενης συντηρητικής ή δεξιάς παράτα-
ξης: "Καραμανλής ή Τανκς" - σκέτη τρομοκρατία - και βέβαια ο κόσμος προτί-
μησε τον Καραμανλή...
Και μετά ο Ανδρέας στην αρχή με το ζιβάγκο δήθεν ασυμβίβαστος κι επανα-
στάτης αριστερός και αργότερα καλοντυμένος αστός δίπλα στη κομψευόμενη
νεαρή δεύτερη γυναίκα του. Μάστορας των προπαγανδιστικών πολιτικών συν-
θημάτων, του ρητορικού λόγου και του τάιμινγκ μας έδωσε τα καλύτερα πα-
ραδείγματα του είδους: "Η Ελλάδα Ανήκει στους Έλληνες", "Εδώ και τώρα Αλ-
λαγή", "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" κ.α. Το ίδιο και οι δυναμικές ρητορι-
κές εκφράσεις του περί "αναδόμησης", "κοινωνικοποίησης", "χρονοντούλαπο
της ιστορίας", "Βυθίσατε το Χόρα" κ.λ.π,. έχουν αφήσει εποχή.
τίλυα και το Σαν-Τσου τη χρήση της προπαγάνδας και της διπροσωπίας στην
ειρήνη και στον πόλεμο. Μεγάλος προπαγανδιστής υπήρξε και ο Ναπολέων,
του οποίου η προπαγάνδα άξιζε, σύμφωνα με το Μέττερνιχ, "όσο ένας στρατός
τριακοσίων χιλιάδων ανδρών". Επίσης ο σιδερένιος καγκελάριος Βίσμαρκ ήταν
ο πρώτος που χρησιμοποίησε μυστικά κονδύλια για προπαγανδιστικούς σκο-
πούς και ιδιαίτερα για την εξαγορά ξένων δημοσιογράφων.
Ιδιαίτερη χρησιμοποίηση της προπαγάνδας και του ψυχολογικού πολέμου έγι-
νε κατά το πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Δημιουργήθηκε μάλιστα και ο ειδικός
όρος, "παραγέμισμα του κεφαλιού (bourage des cranes)". Οι Αμερικανοί ήταν
τελικά πολύ πιο επιδέξιοι στη προπαγάνδα τους και πήραν τα πρωτεία. Ταινίες
όπως "Ο Κάιζερ: το Τέρας του Βερολίνου" και "οι Λύκοι του Κουλτούρ" γέμι-
σαν τους Αμερικάνικους κινηματογράφους. Μάλιστα η ταινία "Στη Κόλαση με
τον Κάιζερ" ήταν τόσο δημοφιλής, που εκλήθη η ειδική ομάδα καταστολής της
αστυνομίας για να αντιμετωπίσει το αγριεμένο πλήθος που του είχαν αρνηθεί
την είσοδο. Πολλοί αναλυτές αποδίδουν την αποτυχία της Γερμανικής Προπα-
γάνδας στην Αμερική στο γεγονός ότι αυτή έδωσε περισσότερη έμφαση στη
λογική παρά στο πάθος.
Όπως έγραψε ο Λάσγουελ για την πολεμική προπαγάνδα "Τόσο μεγάλες είναι
οι ψυχολογικές αντιστάσεις εναντίον του πολέμου στα σύγχρονα κράτη, ώστε
ο κάθε πόλεμος πρέπει να εμφανιστεί σαν αμυντικός εναντίον μιας μεγάλης
απειλής κι ενός εγκληματικού επιτιθέμενου. Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία
για το ποιον θα πρέπει να μισεί το έθνος". Αυτός είναι και ο λόγος που όλα τα
παλιά Υπουργεία Πολέμου των κρατών μετονομάσθηκαν, ή καλύτερα μεταμ-
φιέσθηκαν, τελικά σε Υπουργεία "Άμυνας".
Μια ιδιαίτερα αποτελεσματική στρατηγική για τη δαιμονοποίηση των Γερμανών
ήταν η χρησιμοποίηση ιστοριών θηριωδίας και ωμότητας. Όπως παρατηρεί πά-
λι ο Λάσγουελ "Ένας χρήσιμος κανόνας για τη διέγερση του μίσους, αν αυτοί
αρχικά δεν εξαγριωθούν, είναι η χρησιμοποίηση μιας θηριωδίας. Αυτό έχει
χρησιμοποιηθεί με απαράλλακτη επιτυχία σε κάθε γνωστή σύγκρουση του αν-
θρώπου". Κυνικά λοιπόν, ύπουλα, στημένα παιχνίδια από τους προπαγανδι-
στές. Διαφορετικά από τους ειρηνιστές που υποστηρίζουν ότι όλοι οι πόλεμοι
είναι θηριώδεις και απάνθρωποι, ο προπαγανδιστής με τη στημένη ιστορία του
προβάλλει την ιδέα ότι ο πόλεμος είναι θηριώδης μονάχα όταν εξασκείται από
τον εχθρό. Μια από αυτές τις ιστορίες θηριωδίας που κυκλοφόρησε στη διάρ-
κεια του πολέμου ήταν για ένα βαρέλι γεμάτο από βολβούς ματιών (μήπως αυ-
τό μας θυμίζει την ιστορία του βαρελιού με τα καρφιά των Εβραίων που χρη-
σιμοποιόταν παλιά σαν μπαμπούλας για τα παιδιά;). Στην εργασία του για τη
πολεμική προπαγάνδα ο Λάσγουελ σκέφθηκε ότι οι ιστορίες θηριωδίας θα είναι
πάντα δημοφιλείς, γιατί το ακροατήριο μπορεί να αισθανθεί έτσι μια δίκαιη α-
γανάκτηση εναντίον του εχθρού και να τον ταυτίσει σε κάποιο σημείο με τους
δράστες των ειδεχθών εγκλημάτων.
.Σον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο το 1936 η προπαγάνδα οργίασε από όλες τις
μεριές με κυριάρχους το κομμουνιστικό και τον αστικό τύπο και με κατεξοχήν
θύματα τους τροτσκιστές ή "αναρχοτροτσκιστές", όπως τους αποκαλούσαν,
και τους αναρχικούς, ιδίως τους τελευταίους, που ήταν ασύνταχτοι, απείθαρ-
χοι και ανοργάνωτοι, δρώντας κατεξοχήν αυθόρμητα και αηδιάζοντας προφα-
νώς με τη χρησιμοποίηση τέτοιων μεθόδων. Τους φασίστες τους βοηθούσαν
και τους όπλιζαν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί και τους κομμουνιστές οι Ρώσοι.
Τους τροσκιστές και τους αναρχικούς, κοινούς εχθρούς αστών, κομμουνιστών
και φασιστών, κανένας. Ήταν λοιπόν εύκολα εξιλαστήρια θύματα να κατηγο-
ρηθούν και να διαβληθούν απ' όλες τις πλευρές. Οι αναρχικοί ιδίως αποτέλε-
σαν ακόμα και σαν όνομα, και αποτελούν ίσως ακόμα και τώρα, το φόβο και
το τρόμο των αστών. Οι τροσκιστές δεν έχουν διαβληθεί τόσο πολύ ιστορικά
για να τους φοβηθούν. Στο βιβλίο του "Φόρος Τιμής στη Καταλωνία" ο Τζωρτζ
Όργουελ παρουσιάζει πολύ καλά το γνωστό πια ρόλο των κομμουνιστών να
κατηγορούν οποιοδήποτε άλλο αριστερό εκτός απ' αυτούς σα "χαφιέ", "πρά-
κτορα της ασφάλειας" και "προδότη". Διακατεχόμενοι από το σύνδρομο της
προδοσίας κατηγορούν αρκετές φορές ακόμα και τους δικούς τους ηγέτες
(βλέπε Άρη Βελουχιώτη, Σιάντο, Ζαχαριάδη κ.λ.π.). Γράφει λοιπόν ο Τζωρτζ
Όργουελ:
"Είναι αδύνατον να διαβάσει κανείς τις περιγραφές στο Κομμουνιστικό τύπο,
δίχως να αντιληφθεί ότι στοχεύουν συνειδητά σε ένα κοινό που αγνοεί τα γε-
γονότα και δεν έχουν άλλο σκοπό από το να διεγείρουν τη προκατάληψη...Ο
σκοπός τους είναι να δώσουν στους παρά έξω την εντύπωση ότι όλη η Κατα-
λωνία είναι σύσσωμη εναντίον των "Τροσκιστών"...Ή, ξανά οι ταχυδακτυ-
λουργίες στον Κομμουνιστικό τύπο με τους αριθμούς των νεκρών και των
τραυματιών, με σκοπό να διογκωθεί η έκταση των ταραχών..."
"...Οι ξένες καπιταλιστικές εφημερίδες, σε γενικές γραμμές, έριξαν το φταίξιμο
για τις μάχες στους Αναρχικούς, αλλά υπήρξαν και μερικές που ακολούθησαν
τη Κομμουνιστική γραμμή...."
"Φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει κανείς που να πέρασε μερικές βδομάδες στην Ι-
σπανία, και να μην απογοητεύθηκε ως ένα βαθμό. Ξαναθυμήθηκα τον ανταπο-
κριτή εφημερίδας που είχα συναντήσει τη πρώτη μου μέρα στη Βαρκελώνη και
μου είχε πει: "Αυτός ο πόλεμος είναι μια βρωμερή υπόθεση, όπως όλοι οι πό-
λεμοι. Αυτό το σχόλιο με είχε σοκάρει βαθιά για εκείνη την εποχή.
Δεν πι-
στεύω ότι ήταν αλήθεια. Δεν ήταν αλήθεια ούτε για τώρα. Αρχίζει όμως να γί-
νεται πιο αληθινό. Είναι γεγονός ότι κάθε πόλεμος υφίσταται ένα είδος βαθ-
μιαίου εκφυλισμού μήνα με το μήνα, γιατί πράγματα όπως η ατομική ελευθε-
ρία κι ένας φιλαλήθης τύπος, είναι απλώς ασυμβίβαστα με τη στρατιωτική α-
ποτελεσματικότητα" (Εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος, 1980)
Η Γερμανική προπαγάνδα στηρίχθηκε κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ως
επί το πλείστον στο μύθο της ανωτερότητας της Αρίας φυλής και ιδιαίτερα των
Γερμανών έναντι των άλλων υποδεέστερων φυλών και προπαντός των Εβραί-
ων, οι οποίοι σύμφωνα με το Χίτλερ συνωμοτούσαν να κυριαρχήσουν πολιτικά
και οικονομικά στον πλανήτη μας. Είχε διαβάσει τα Πρωτόκολλα των Σοφών
της Σιών και αισθάνθηκε το χρέος να σώσει την Αρία φυλή από τον επικείμενο,
εξυφαινόμενο από τους Εβραίους αφανισμό της. Ήταν ιστορικό και βιολογικό
χρέος της Άριας φυλής να επικρατήσει και να κυριαρχήσει, έστω και με διαδι-
κασίες φυλετικής κάθαρσης και ευγονικής. Αργότερα ο Γκαίμπελς βλέποντας
τους άλλους λαούς να αντιδρούν έντονα σε αυτό τον εκλεκτικό Γερμανικό μύ-
θο και να συντάσσονται εναντίον τους προσπάθησε να τον αντικαταστήσει με
τον εκτενέστερο μύθο της "Νέας Ευρωπαϊκής Τάξης", κάτι ανάλογο με το ση-
μερινό μύθο της "Νέας Τάξης Πραγμάτων", αλλά ήταν ήδη πολύ αργά.
Από την άλλη μεριά οι "Σύμμαχοι", αφού δαιμονοποίησαν κατά την προσφιλή
τους μέθοδο τη Γερμανία και τον "Αιμοσταγή Παρανοϊκό της Δικτάτορα", προ-
σπάθησαν με τους δικούς τους μύθους περί "ελευθερίας", "ισότητας" και "δη-
μοκρατίας" που διακυβεύονταν να πείσουν τους στρατιώτες τους να ριχτούν
με μένος στη μάχη και στον "πατριωτικό πόλεμο" για να προστατεύσουν, υπο-
τίθεται, εκτός από τις εστίες και την πατρίδα τους, τις πανανθρώπινες αξίες και
τον πολιτισμό. Ο λαός βλέπεται δεν πολεμάει - το ένστικτο της αυτοσυντήρη-
σης είναι ισχυρό - αν δεν παραμυθιαστεί προηγουμένως από κάτι τέτοιους μύ-
θους, που με ιδιαίτερη μαεστρία και ικανότητα ενσταλάζουν στην ψυχή του οι
άρχοντές του για να τον παρακινούν σε δράση. "Η ιδέα, όταν μπει στη μάζα
μετατρέπεται σε υλική δύναμη", είχε πει ο Μαρξ και είχε απόλυτη δίκιο. Θα
μπορούσαμε βέβαια να συμπληρώσουμε τη δυνατότητα και της αντίθετης επι-
λογής: Κατάλληλες ιδέες όταν μπουν στη μάζα την ευνουχίζουν και την αδρα-
νοποιούν. Υπάρχει τώρα μια πληθώρα ιδεών, τόσο για παρακίνηση και δράση,
όσο και για αποκοίμισμα και εφησυχασμό, από τις οποίες μπορούν να διαλέ-
ξουν καθημερινά οι άρχοντες για να χειραγωγήσουν και κατευθύνουν τις μά-
ζες εκεί που επιθυμούν. Και αν υπάρχουν μερικοί εξυπνάκηδες "μορφωμένοι"
που καταλαβαίνουν τους μηχανισμούς και δε θέλουν να υπακούσουν, τότε
υπάρχουν και τα στρατοδικεία και η αστυνομία για να τους νουθετήσουν σε
πειθαρχία και συμβιβασμό. Μερικά μόνο παιδιά "που βράζει το αίμα τους" και
δεν πτοούνται από τις φοβέρες και τις απειλές αντιδρούν με χιούμορ και πε-
ρισσή ευφυία με σλόγκαν όπως "Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του", "Καλός ψη-
φοφόρος, κουλός ψηφοφόρος", "Μη χέζεστε πάνω σας, χέστε τους άλλους",
"Μη περιμένετε να χιονίσει για να δείτε άσπρη μέρα", "Όταν σας εξετάζουν, να
απαντάτε με ερωτήσεις", "Εμπρός στον έτσι που χάραξε ο τέτοιος", "Ό,τι δε
φτάνει ο λαγός, πηδάει και το φτάνει" ή "Βασίσου στις ιδέες σου, σίγουρα θα
καταρρεύσουν" ή το οικολογικό "Γκρεμίστε τις πολυκατοικίες, κρύβουν το ηλι-
οβασίλεμα
Τελικά βέβαια οι σύμμαχοι κέρδισαν για μια ακόμη φορά το πόλεμο της προ-
παγάνδας με τους Γερμανούς. Δεν αποτελεί βέβαια έκπληξη ότι όταν οι Γερμα-
νοί επιτέθηκαν εναντίον της Ρωσίας, αυτή δεν πήρε πρακτικά καμιά βοήθεια
από τους "συμμάχους" της. Δεν είναι πάντως παράξενο ότι οι αντικομουνιστι-
κές συμμαχικές χώρες έχασαν συνολικά στο πόλεμο λίγο περισσότερο από μι-
σό εκατομμύριο ανθρώπους, ενώ η κομμουνιστική Ρωσία έχασε γύρω στα 20
εκατομμύρια; Οι Σύμμαχοι βέβαια απέφυγαν να εστιαστούν σε αυτή τη τρομε-
ρή γενοκτονία και να προκαλέσουν στους λαούς τους συμπάθεια για τους Ρώ-
σους. Αντίθετα προσπάθησαν να την αποκρύψουν, δημιουργώντας την έννοια
του Μεγάλου Ολοκαυτώματος των Εβραίων, υπερτιμώντας επίτηδες τον αριθ-
μό των πραγματικών θανάτων τους. Με τη προπαγάνδα αυτή έκαναν τους
λαούς τους να αισθανθούν συμπάθεια για τους Εβραίους και να ξεχάσουν τους
Ρώσους. Οι Εβραίοι που και αυτοί φρόντισαν να ξεχάσουν τους Ρώσους και τη
μεγάλη συμβολή τους στο νικηφόρο αποτέλεσμα του πολέμου, αντάμειψαν
τους Αμερικανούς, στο μετέπειτα επιβληθέν από τους συμμάχους κράτους
τους στη Μέση Ανατολή, με μια ωραία Αμερικανική βάση. Το γεγονός γίνεται
πιο σημαντικό, γιατί οι Ρώσοι είναι που κατέλαβαν το Βερολίνο και σταμάτησαν
το ολοκαύτωμα των Εβραίων και όχι οι Αμερικανοί, όπως οι ίδιοι αφήνουν ξε-
διάντροπα να νοηθεί στις πολεμικές ταινίες τους. Οι Αμερικανικές ταινίες φαί-
νονται να δείχνουν μόνο διωκόμενους Εβραίους, ηρωικούς Αμερικανούς και
φανατικούς, αγροίκους Γερμανούς, με αυτή ακριβώς τη σειρά. Δυστυχώς στη
ταινία "Η Ζωή είναι Ωραία" ο "αριστερός" Ρομπέρτο Μπενίνι φρόντισε να ικα-
νοποιήσει τους Αμερικανούς (για να πάρει το Όσκαρ;) και παρουσίασε την Α-
μερικανική διαστρέβλωση της ιστορίας στο τέλος της ταινίας, βάζοντας τα Α-
μερικανικά τανκς να μπαίνουν στο Βερολίνο! Το ψέμα και η προπαγάνδα του
παρελθόντος συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.
Όχι μόνον αυτό, αλλά μετά το πόλεμο τα Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης συνέ-
δεαν σκόπιμα το "διωγμό των Εβραίων" με τους Ρώσους! Η Αμερική για δεκαε-
τίες κατηγορούσε τη Ρωσία ότι εξεδίωκε τους Εβραίους με το μην τους επιτρέ-
πει να φύγουν από τη Ρωσία, ενώ στη πραγματικότητα οι απαγορεύσεις αυτές
ίσχυαν για όλους τους Ρώσους. Τα Αμερικανικά μέσα κατάφεραν πάντως σκό-
πιμα να μεταφέρουν την ετικέτα του "διώκτη των Εβραίων" από τους Ναζί
στους κομμουνιστές. Η πραγματικότητα όμως ήταν ότι η ίδια η Αμερική έκανε
με διάφορες διατάξεις της πολύ πιο δύσκολη τη μετανάστευση των Ρωσοε-
βραίων στη χώρα τους.
Και όχι μόνο αυτό, μετά από λίγα χρόνια η Αμερική μπήκε στη Μακαρθική ε-
ποχή και στο κυνήγι μαγισσών για τους υποτιθέμενους κομμουνιστές. Οποια-
δήποτε κριτική στη κυβέρνηση ή τη κοινωνία αποδίδετο στους κομμουνιστές.
Η Μακαρθική κάθαρση των σοσιαλιστών ή των σοσιαλιζόντων κτύπησε πάνω
απ' όλους το Χόλυγουντ. Μετά από αυτήν το Χόλυγουντ άρχισε να παράγει
ένα πλήθος πολεμικών ταινιών στις οποίες η Αμερική έσωζε τον ελεύθερο κό-
σμο. Η έμφαση ήταν τόσο μεγάλη, που οι περισσότεροι Αμερικανοί άρχισαν να
πιστεύουν ότι κέρδισαν το πόλεμο μόνοι τους. Ο Κομμουνισμός πήρε γρήγορα
τη θέση του Χίτλερ σαν τη βασική απειλή για την ελευθερία και τη δημοκρατί-
α.
Για να δικαιολογήσουν τη διατήρηση του Ισραήλ σαν του κορυφαίου αποδέκτη
της Αμερικανικής οικονομικής βοήθειας, τα μέσα ενημέρωσης βομβάρδισαν
τον Αμερικανικό λαό με μια συνεχή προπαγάνδα για το Δεύτερο Παγκόσμιο
Πόλεμο, εστιαζόμενοι ιδιαίτερα στις όψεις του ολοκαυτώματος των Εβραίων.
Όταν το Ισραήλ άρχισε να σκοτώνει τα μικρά παιδιά των Παλαιστινίων που πε-
τούσαν πέτρες στους στρατιώτες του, η Αμερικανική τηλεόραση σχεδόν σε κα-
θημερινή βάση πρόβαλε πολεμικές ταινίες, ντοκουμέντα και ειδικά δραματο-
ποιημένα αφιερώματα που απεικόνιζαν τη φρίκη του ολοκαυτώματος.
Τα προγράμματα που περιλαμβάνουν θέματα με Ναζί και το ολοκαύτωμα των
Εβραίων έχουν μεταδοθεί και ξαναμεταδοθεί τόσες πολλές φορές που, όπως
αναμένετο, το ολοκαύτωμα των Εβραίων έχει χαραχθεί μέσα στην Αμερικανική
ψυχή σαν η μοναδική χειρότερη θηριωδία του πολέμου. Αδιάφορο από το πό-
σο θηριώδεις μπορεί να είναι άλλες θηριωδίες όπως το ρίξιμο ατομικών βομ-
βών πάνω σε αστικούς πληθυσμούς, αυτές έχουν αντιμετωπισθεί σαν ατυχή,
αλλά αναγκαία γεγονότα.
Η πατρίδα μας την ίδια εποχή έζησε το δικό της κυνήγι μαγισσών με μια τρο-
μερή εκστρατεία εναντίον των "αναρχοκομμουνιστών" ή "κομουνιστοσυμμορι-
τών" που δήθεν έσφαζαν με κονσερβοκούτια τους αθώους εθνικόφρονες πολί-
τες. Οι προπηλακισμοί, οι εξορίες και τα βασανιστήρια εναντίον των αριστερών
ήταν μια αγαπημένη τακτική των "Εθνικών μας Κυβερνήσεων". Οι απειλές. η
τρομοκράτηση, η καλπονοθεία, οι προβοκάτσιες, η διαρκής υπονόμευση, η
συνεχής δημιουργία "προδοτών" και "χαφιέδων" υπαρκτών ή μη στους κόλ-
πους του αριστερού κινήματος, το κράτησε τελικά ελεγχόμενο και σε μικρά
ποσοστά.
Μια χαρακτηριστική περίπτωση "μαύρης" προπαγάνδας αναφέρει ο Γιώργος
Γεωργαλάς στο σημαντικότατο όπως έχουμε ξανατονίσει βιβλίο του Η Προπα-
γάνδα: "Το "Ριζοσπάστη" τον εξέδιδε επί 4ης Αυγούστου το Υπουργείο Ασφά-
λειας. Ο τότε υπουργός Ασφάλειας Μανιαδάκης χρησιμοποίησε διάφορους
πρώην κομμουνιστές που ήξεραν καλά τη νοοτροπία και την ορολογία του
κομμουνισμού, για να συντάσσει και να κυκλοφορεί δήθεν παράνομα, την ε-
φημερίδα του "Ριζοσπάστη" σαν όργανο του ΚΚΕ. Η πραγματική παράνομη η-
γεσία του ΚΚΕ εξέδιδε το δικό της πραγματικό "Ριζοσπάστη". Αλλά ο ψεύτικος
κυκλοφορούσε πιο τακτικά και πιο άνετα. Έτσι έθεσε κάτω από τη δική του
καθοδήγηση τους οπαδούς του ΚΚΕ. Με αυτό το τρόπο το ΚΚΕ. έπαιρνε γραμ-
μή από τον πλαστό "ριζοσπάστη". Αυτός κατάγγειλε όλους τους πραγματικούς
κομματικούς ηγέτες σαν "πράκτορες της Ασφάλειας" με αποτέλεσμα να απο-
μονωθούν από τους ομοϊδεάτες τους, να εξουδετερωθούν και να συλληφθούν!
Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης, γενικός γραμματέας τότε του ΚΚΕ για μια περίοδο έ-
παιρνε "γραμμή" από τον ψεύτικο "Ριζοσπάστη"!
Μετά μπλεχθήκαμε με τους "συμμάχους" μας στο πόλεμο στη Κορέα. Θέλετε
να μάθετε τι κάναμε εκεί; Θα σας αναφέρω ένα μικρό ανόητο προπαγανδιστικό
"πατριωτικό τραγουδάκι" που αναγκαζόμασταν να τραγουδάμε με βροντερή
φωνή και ρυθμό στο στρατό:
"Κι ο στρατός μας που πήγε στη Κορέα, πολεμούσε για τα ιδανικά, ιδανικά κι
είχε βάψει τους κίτρινους στο αίμα δείχνοντάς τους τι θα πει ελευθε-
ριά, ελευθεριά (!!!)"
Στο πόλεμο του Βιετνάμ οι Αμερικανοί οργίασαν με την ασύστολη προπαγάνδα
τους και τα αιμοσταγή εγκλήματά τους, αλλά επιτέλους έχασαν το πόλεμο.
Και φτάσαμε στην "Εθνοσωτήριον Επανάσταση" των Απριλιανών πραξικοπημα-
τιών με την ιδιόμορφη εθνικιστική, μεγαλοϊδεατική, αντικομμουνιστική προπα-
γάνδα της και τη φασιστική πρακτική της του "αποφασίζομεν και διατάσσο-
μεν". Οι ηγέτες της χαμηλού γενικά νοητικού επιπέδου και μόνον ίσως ένας
ευφυής ανανήψας κομμουνιστής, ο Γεώργιος Γεωργαλάς, με τις ιδιαίτερα ση-
μαντικές γνώσεις και σπουδές του στη προπαγάνδα, μπορεί τελικά να τους ξε-
λάσπωσε. Τα συνθήματά της και τα σλόγκαν της έμειναν περιώνυμα: "Ελλάς
Ελλήνων Χριστιανών" - και καθολικώς διαμαρτυρομένων συμπλήρωναν με νό-
ημα άλλοι.. Η προπαγάνδα των έργων (ο Πατακός με ένα μυστρί συνεχώς στο
χέρι) και των θεαμάτων (ο εορτασμός της Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων στο
Καλλιμάρμαρο) και παντού ο κομμουνιστικός κίνδυνος που καραδοκούσε και
τον οποίο τελικά συνέτριβαν οι "Εθνικοί μας ηγέτες" με βασανιστήρια. φάλαγ-
γα και εξορίες.
Και μετά ο άλλος "εθνοσωτήρας", ο Καραμανλής και το πιο επιτυχημένο μέχρι
τώρα προπαγανδιστικό σλόγκαν της λεγόμενης συντηρητικής ή δεξιάς παράτα-
ξης: "Καραμανλής ή Τανκς" - σκέτη τρομοκρατία - και βέβαια ο κόσμος προτί-
μησε τον Καραμανλή...
Και μετά ο Ανδρέας στην αρχή με το ζιβάγκο δήθεν ασυμβίβαστος κι επανα-
στάτης αριστερός και αργότερα καλοντυμένος αστός δίπλα στη κομψευόμενη
νεαρή δεύτερη γυναίκα του. Μάστορας των προπαγανδιστικών πολιτικών συν-
θημάτων, του ρητορικού λόγου και του τάιμινγκ μας έδωσε τα καλύτερα πα-
ραδείγματα του είδους: "Η Ελλάδα Ανήκει στους Έλληνες", "Εδώ και τώρα Αλ-
λαγή", "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" κ.α. Το ίδιο και οι δυναμικές ρητορι-
κές εκφράσεις του περί "αναδόμησης", "κοινωνικοποίησης", "χρονοντούλαπο
της ιστορίας", "Βυθίσατε το Χόρα" κ.λ.π,. έχουν αφήσει εποχή.
No comments:
Post a Comment