Η ΑΡΚΟΥΔΑ

Αυτή είναι η ιστορία ενός ράφτη, ενός τσάρου και της
αρκούδας του.
Μια μέρα, ο τσάρος ανακάλυψε ότι ένα από τα κουμπιά
της αγαπημένης του ζακέτας είχε κοπεί.
Ο τσάρος ήταν ιδιότροπος, αυταρχικός και σκληρός
(όπως όλοι όσοι μπλέκονται για πολύ καιρό με την
εξουσία). Έτσι, οργισμένος εξαιτίας της απουσίας του
κουμπιού, έστειλε να βρουν τον ράφτη και διέταξε να
aποκεφαλιστεί την επόμενη μέρα από τον μπαλτά του
δήμιου.
Κανείς δεν aντιμιλούσε στον αυτοκράτορα ολόκληρης
της Ρωσίας, έτσι ο φρουρός πήγε μέχρι το σπίτι του
ράφτη και, τραβwντας τον μέσα από τα χέρια της οικογένειάς
του, τον πήγε στο μπουντρούμι του παλατιού
για να περιμένει εκεί τον θάνατό του .
Το ηλιοβασίλεμα, όταν ο δεσμοφύλακας οδήγησε το
ράφτη στο τελευταίο του δείπνο , αυτός τίναξε το κεφάλι
και μουρμούρισε: «Καημένε τσάρε » .
Ο φρουρός δεν μπόρεσε να κρατιΊσε ι τα γέλια του.
« Καημένε τσάρε; Καημένος είσαι εσύ. Το κεφάλι
σου θα βρίσκεται αρκετά μακριά από το σώμα σου , αύ ριο
κιόλας. »
« Εσύ δεν καταλαβαίνεις » είπε ο ράφτης. «Τι είναι
πιο σημαντικό απ' όλα για τον τσάρο μας; »
« Πιο σημαντικό απ ' όλα; » απάντησε ο φρουρός.
« Δεν ξέρω. Ο λαός του.»
«Μην είσαι χαζός. Λέω κάτι πραγματικά σημαντικό
γι' αυτόν. »
« Η γυναίκα του ;»
« Πιο σημαντικό! »
«Τα διαμάντια! » προσπάθησε να μαντέψει ο δεσμο φύλακας
.
«Τι είναι αυτό που ενδιαφέρει τον τσάρο πιο πολύ
απ ' όλα στον κόσμο; »
«Το βρήκα! Η αρκούδα του! »
«Αυτό . Η αρκούδα του. »
« Και; »
« Αύριο, όταν ο δήμιος θα έχει τελειώσει μαζί μου, ο
τσάρος θα έχε ι χάσει τη μοναδική ευκαιρία που είχε να
κάνει την αρκούδα του να μιλήσει. »
« Εσύ είσαι εκπαιδευτής για αρκ ο ύδες; »
«Ένα παλιό οικογενειακό μυστικό ... » είπε ο ράφτης.
«Καημένε τσάρε ... »
Θ έλοντας να κερδίσει την εύνοια του τσάρου, ο φτωχός
φρουρός έτρεξε να διηγηθεί στον άρχοντα την ανακάλυψή
του.
Ο ράφτης μπο ρούσε να μάθ ε ι στις αρκούδες να μιλάνε!
Ο τσάρος ξετρ ελάθηκε. Έ στειλε να βρουν αμέσως
τον ράφτη και , όταν τον είχε μπροστά του, τον διέταξε:
« Μάθε στην αρκούδα μου τη γλώσσα μας! »
Ο ράφτης έσκυψε το κεφάλι.
« Θα ήθελα πολύ να σας ευχαριστήσω, μεγαλειότατε,
αλλά το να μάθ ε ις σε μια αρκούδα να μιλάει είναι μια εργασία
επίπονη και απαιτεί χρόνο ... Δυστυχώς , ο χρόνος
είν αι αυτό που μου λ ε ίπει περισσότε ρο .»
« Πόσο χρόνο θα πάρει η εκπαίδευση; » ρώτησε ο
τσάρος.
« Εξαρτάται από την ευφυtα της αρκούδας ... »
« Η αρκούδα ε ίναι πολύ ευφυής! » διέκοψε ο τσάρος.
«Στην πραγματικό τητα, ε ίναι η πιο ευφυής αρκούδα της
Ρωσίας. »
« Ωραία. Αν η αρκούδα είναι ευφυής... κι έχε ι όρεξη
για μάθηση ... εγώ νομίζω ... ότι τα μαθιματα θα διαρκέσουν
... θα διαρκέσουν ... όχι λιγότερο από ... δύο χρόνια! »
Ο τσάρος έμεινε σκεφτικός για μια στιγμή .
« Ωραία . Η ποινή σου θα αν ανβληθεί για δύο χρόνια,
όσο θα εκπαιδεύεις την αρκούδα . Αύριο αρχίζεις! » διέταξε.
«Μεγαλειότατε» είπε ο ράφτης , « αν εσύ με στείλεις
στο δήμιο για να μουπάρει το κεφάλι , αύριο θα είμαι
νεκρός και η οικογένειά μου θα επινοήσει τρόπους για
να επιβιώσει. Α λλά , αν μου μετατρέψεις την ποινι , δεν
θα έχω πια χρόνο για να αφιερώσω σ την αρκούδα σου ...
Θα πρ έπε ι να δουλεύω σαν ράφτης για να συντηρώ την
ο ικογέ νειά μου ... »
« Αυ τό δεν είναι πρόβλημα » είπε ο τσάρος. «Α πό σήμερα
και για δύο χρόνια, εσύ και η ο ικ ογένε ιά σου θα
βρίσκεστε υπό τη βασιλική προστασία. Θα σας παρέχεται
ενδυ μασία , δ ιατροφή και εκπαίδευση από τα λεφτά
του τσάρου, και κανείς δεν θα σας αρνηθεί τίποτα απ'
όσα χρειάζεστε ή επιθυμείτε. Αλλά ... αν σε δύο χρόνια
η αρκούδα δε μιλάει ... θα μετανιώσεις την ώρα και τη
στιγμή που σκέφτηκες αυτήν την πρόταση. Θα εύχεσαι
να σε είχε σκοτώσει ο δήμιος ... Καταλαβαίνε ις , έτσ ι ;»
« Μάλιστα , μεγαλειότατε.»
« Ωραία. Φρουρο ί! » φώναξε ο τσάρος. « Να οδηγηθεί
ο ράφτης στο σπίτι του με την άμαξα της Αυλής. Δώστε
του δύο σακούλες χρυσάφι , φαγητό και δώρα για τα παιδιά του.
Τώρα! Έξω!»
Ο ράφτης, υποκλινόμενος και περπατώντας προς
τα πίσω , άρχισε να αποσύρεται μουρμουρίζοντας ευχαριστίες.
«Μ ην ξεχνάς ράφτη» του ε ίπ ε ο τσάρος σημαδεύο ντάς
τον με το δάχτυλο. « Αν σε δύο χρόνια η αρκούδα
δεν μιλάει ... »
Ενώ όλοι στο σπίτι έκλαιγαν για το χαμό του πατέρα
της οικογένειας, ο ράφτης εμφανίστηκε στο σπίτι με
την άμαξα του τσάρου χαμογελαστός , ευτυχισμένος και
φέρνον τας δώρα σε όλους.
Η γυναίκα του ράφτη δεν πίστευε στα μάτια της
Ο άντρας της , ο οποίο ς λίγες ώρες πριν είχε οδηγηθεί
στο δημιο, επέστρεφε τώρα πανηγυρίζοντας , νικητής και
πλούσιος ...
Όταν έμειναν μόνοι, της διηγήθηκε τα γεγονότα.
«Είσαι τρελός! » φώναξε η γυναίκα. «Να μάθεις την
αρκούδα του τσάρου να μιλάει! Εσύ, που ούτε καν έχεις
δει αρκούδα από κοντά . Είσαι τρελός. Να μάθεις μια αρκούδα
να μιλάει. .. Τρελός, είσαι τρελός ... »
«Ηρέμη σε, γυναίκα , ηρέμησε. Κοίτα, θα μου έκοβαν
το κεφάλι αύριο την αυγή, και τώρα έχω δύο χρόνια . Σε
δύο χρόνια μπορεί να συμβούν τόσα πράγματα ...
»Σε δύο χρόνια » συνέχισε ο ράφτης, « μπορεί να πεθάνει
ο τσάρος ... μπορεί να πεθάνω εγώ ... αλλά το πιο
σημαντικό ... μπορεί να μιλάει η αρκούδα! »